Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Duo Reges: constructio interrete. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Omnis enim est natura diligens sui. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid
quidque sit aperitur, definitio est.

Et quod est munus, quod opus sapientiae?

• Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.
• Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
• Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
• Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.

Istic sum, inquit.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Bork

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Bork

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Quo tandem modo?

Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;

Praeteritis, inquit, gaudeo.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

1. Bork
2. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Satis est ad hoc responsum. Si longus, levis. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. An hoc usque quaque, aliter in vita? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Sed haec omittamus;